Leikið gegn Leeds – mánudagur til mæðu?

Það er komið að leik númer 30 hjá Liverpool á leiktíðinni, en á einhvern óútskýrðan hátt er um að ræða útileik númer 17.384 (talið er að tímalúppur komi við sögu við að útskýra muninn). Sem betur fer er þetta ekki hádegisleikur á laugardegi… og svosem ekki útlit fyrir að Liverpool þurfi að þola jafnmarga slíka á næstu leiktíð ef það verður sem allt útlit er fyrir að liðið verði fyrir utan Meistaradeildina.

Andstæðingurinn annað kvöld er ekki ofarlega í töflunni, eða í 16. sæti nánar tiltekið (Eurovision sætið svona fyrir þau okkar sem erum komin yfir vissan aldur). En Liverpool er reyndar búið að vera sérfræðingur í því að tapa leikjum gegn liðum neðarlega í töflunni, þar á meðal gegn næstu andstæðingum sem sátu á botninum þegar þeir mættu á Anfield í haust og urðu þar liðið sem batt endahnút á lotu 70+ leikja sem Virgil van Dijk hafði spilað á Anfield án þess að tapa. Og nú þarf að mæta þeim á útivelli, þar sem okkar menn hafa aðeins náð í 13 stig af 45 mögulegum. Já það þýðir undir 1 stig í leik, og slíkt væri einfaldlega fallbaráttuform ef um væri að ræða bæði heima- og útileiki, svo verum þakklát fyrir að heimaleikjaformið er nú talsvert betra (þó það sé fjarri því að vera fullkomið).

Ekki hjálpar formið í síðustu leikjum heldur. Síðustu 4 leikir í deild eru 2 jafntefli (Arsenal og Chelsea), og 2 töp (City og Bournemouth). Já við þurfum að fara alla leið aftur í 7-0 leikinn – sem við megum svo sannarlega ekki gleyma og munum að sjálfsögðu rifja upp reglulega – til að finna síðasta sigurleik. Það er einfaldlega eins og þessi fullyrðing Klopp á sínum tíma, um að vilja frekar vinna 7 1-0 sigra heldur en 1 7-0 sigur, hafi þurft að sýna okkur afhverju þetta er hárrétt fullyrðing (og “for the record”, þá hefði ég SAMT ekki viljað fórna 7-0 leiknum). En ef við rifjum upp hvernig liðinu gekk tímabilið 2019-2020, þá var það einmitt fullt af 1-0 og 2-1 sigrum. Það væri því mjög æskilegt ef liðið færi að sýna aðeins meiri stöðugleika í leik sínum og þá vonandi í úrslitum í framhaldinu.

Hér að ofan talaði ég aðeins um möguleika Liverpool á því að ná 4. sætinu. Við getum sagt að í augnablikinu séu þeir jafnir möguleikum Aston Villa, sem í dag eru með 50 stig eftir 31 leik, á meðan Liverpool er með 44 stig eftir 29 leiki, og getur því jafnað lið Villa með því að vinna þessa tvo leiki sem liðið á inni. Og EF það næst (þetta er mjög stórt ef), þá á liðið samt eftir að vinna upp 6 stig á Newcastle – og þarf að stóla á að hinir svarthvítröndóttu auki það forskot ekki enn frekar því þeir eru bara búnir að leika 30 leiki í augnablikinu. Staðan gæti því hæglega verið sú að það verði 9 stig í 4. sætið þegar 31 leikur verði búinn hjá öllum, og þá erum við jafnframt að vona að Brighton, Tottenham og téðir Aston Villa eigi eftir að gefa eftir á lokasprettinum sömuleiðis. Útilokað? Nei. Líklegt? Mjög fjarri því. En ég bar þetta saman við möguleika Aston Villa. Þetta lið var í 11. sæti eftir leikviku 24, þá næsta lið fyrir neðan Chelsea í töflunni. Svo það er ýmislegt hægt þegar lið fara á svolítið “run”. Ef liðið okkar nær að sýna svipaða baráttu og það sýndi eftir að Granit Xhaka ákvað að henda logandi eldspýtu í heilan Anfield eftir rúmlega hálftíma leik fyrir viku síðan, og nær að sýna þá baráttu í næstu 9 leikjum, þá er sjálfsagt eitt og annað hægt, mögulega með dassi af smá heppni saman við.

Nú og þó svo að liðið nái ekki 4. sætinu, þá höfum við rætt það áður að þó farseðillinn í Meistaradeildina sé mikilvægur út frá bæði peningalegu sjónarmiði, og eins líka einfaldlega til að eiga möguleika á því að bæta einum Evrópubikar í safnið, þá er slíkt ekki nauðsynlegt til að geta náð í góða leikmenn. Tökum sem dæmi Sadio Mané. Hann kom til félagsins sumarið 2016, þá var Liverpool nýbúið að enda leiktíðina í 8. sæti deildarinnar, og var ekki í einni einustu Evrópukeppni tímabilið á eftir. Var Mané heitasti bitinn á markaðinum a la Bellingham? Nei… en samt var alveg vitað að hann var mikið efni. Nýbúinn að skora hröðustu þrennu í sögu úrvalsdeildarinnar (ok tæpu ári áður en hann skrifaði undir hjá Liverpool). Hann leit ekki á töfluna rétt fyrir undirskrift, hugsaði með sér: “Enginn Meistaradeild á næsta ári? Já nei þá gengur þetta alls ekki”. Onei, hann vissi hvaða möguleika liðið hafði, og hvaða verkefni var í gangi. Þetta vita líka aðrir leikmenn sem Liverpool á eftir að bera víurnar í á næstu vikum. Sama hvort þeir heita Bellingham, Caicedo, Rice, Barella, MacAllister eða hvað. Liðið vill nýja leikmenn sem geta hjálpað til við að draga vagninn, ekki bara leikmenn sem ætla að hoppa á vagninn og fá far. Er sama verkefni í gangi eins og þá? Klopp nýkominn, hungraður í titla? Nei, en nú munu leikmenn mæta til félagsins þar sem Klopp verður með 8 ára reynslu í deildinni á bakinu, og þroskaðri fyrir vikið. Það þarf einfaldlega að vera pínku galinn leikmaður sem heldur að Liverpool sé klúbbur á niðurleið, og svoleiðis leikmenn viljum við hvort eð er ekki.

Jæja. Að leiknum að morgun. Meiðslalistinn er bara alveg ótrúlega stuttur. Bajcetic er frá út leiktíðina, Ramsay sömuleiðis, og Keita er með vöðva úr gleri sem í augnablikinu eru með einhverjum sprungum. Thiago er kominn aftur, ekki víst að hann sé tilbúinn í að byrja, en það gæti samt alveg gerst. Díaz er líka kominn til baka, líklega meira spurningamerki yfir því hvort hann sé tilbúinn í að byrja, en líka minni þörf á því. Það voru einhverjar fréttir af því að Konate og Alisson hefðu verið eitthvað frá æfingum í vikunni, en þær hljómuðu eins og það hefði verið smávægilegt hnjask og þeir yrðu líklega leikfærir.

Líklega.

Ég spái því a.m.k. að Klopp geri engar svakalegar breytingar á byrjunarliðinu frá því í Arsenal leiknum, aðrar en þær að taka Jones og Jota út úr byrjunarliðinu og setja Thiago og Nunez þangað inn. Ekki það, bæði Jones og Jota voru alveg furðanlega frískir í þeim leik, en for helvede ég held að Klopp velji einfaldlega sitt sterkasta lið.

Díaz kemur svo inná á 60. mínútu, og fagnar endurkomunni með því að skora mark undir lokin.

Spáum 1-3 sigri, með mörkum frá Trent, Nunez og Díaz.

KOMA SVO!!!