Halldór Valgeirsson

Haukur stóri bróðir, 12 ára „Halldór? Veistu hvað er uppáhalds liðið mitt?“ Halldór 8 ára: „Um.. nei, jú, FH?“ Haukur stóri bróðir: „Nei, ekki íslenskt, heldur alvöru. Það er Liverpool. Það er besta lið í heimi“ Smá þögn. Haukur stóri bróðir: „Halldór, hvað er uppáhalds liðið þitt?“ Halldór: „Hm… Liverp…“ Og þarna var það komið. Óuppsegjanlegur samningur sálar minnar við myrkan heim knattspyrnunnar. Ég var kominn með uppáhalds lið. Það skyldi aldrei losna við mig og ég skyldi aldrei losna við það. Næstu ár fylgdist ég einstaka sinnum með fótbolta. Aðallega á vorin þegar það var komið að úrslitum bikarkeppninnar. Mér fannst svolítið eins og það væri árlegur leikur milli Liverpool og Everton. Og alltaf sigraði Liverpool. Ósigrandi. Um daginn fór ég í veiði, og fylgdist með bleikjunni eitt sinn elta fluguna mína og kok gleypti hana svo nálægt fætinum á mér. Það var svolítið eins og þegar ég kok gleypti í framlengingu bikarkeppninnar 1989, þann 20. maí, þegar Ian Rush skoraði fyrra markið sitt á 95. mínútu. Aldrei hafði ég séð jafn glæsilegt mark í beinni útsendingu. Ég mun aldrei geta þakkað Stuart McCall nógu innilega fyrir jöfnunarmörkin sín gegn Liverpool, því án þeirra hefði Ian Rush aldrei gefið mér þessi fallegu augnablik þegar hann kom okkur yfir og að lokum tryggði okkur sigur. Eftir þennan leik var innilega aldrei aftur snúið. Haukur stóri bróðir, 14 ára: „Halldór? Veistu hvað er uppáhalds hljómsveitin mín?“ Halldór, 10 ára: „Um.. nei, jú, Duran Duran?“ Haukur stóri bróðir: „Nei bjálfinn þinn, það er Depeche Mode, það er besta hljómsveit í heimi!“ Smá þögn. Haukur stóri bróðir: „Halldór, hvað er uppáhalds hljómsveitin þín?“ Halldór: „Hmm.. Depe…“ Og þarna kom óuppsegjanlegur samningur minn númer tvö. Kominn með uppáhalds hljómsveit. Aldrei skyldi Depeche Mode losna við mig og aldrei ég við Depeche Mode. Það var því með skemmtilegri stundum lífs míns þegar ég sat í Kop stúkunni með Bjössa mági mínum, 4. desember 2013 og söng með mörgþúsund manns: „I just can‘t get enough, I just can‘t get enough, Luis Suarez!“ og fagnaði innilega með þeim á öllum á 15., 29., 35. og 74. mínútu. Ég hef verið heppinn með ferðir mínar á Anfield, því ég fékk einnig að finna þytinn af knettinum þegar hann söng í netinu gegn Middlesborough á 51. mínútu 30. apríl 2004, þegar Gerrard skoraði eitt sitt allra fallegasta mark. Í janúar 1994 í sálfræðitíma í MH. Ókunnugur drengur settist við hliðina á Halldóri og sagði: „Ég heiti Maggi, hvað heitir þú?“ Halldór: „Halldór, en þú?“ Ókunnugi drengurinn: „Maggi.. en hvað er uppáhalds fótboltaliðið þitt?“ Halldór, sem kannaðist við spurninguna frá því hann var 8 ára, og kunni rétta svarið: „Liverp..“ Og þar með var óuppsegjanlegi samningur númer 3 orðin að veruleika. Halldór svaraði rétt og stóðst persónuleikaprófið. Maggi og Halldór skyldu verða Liverpool áhangendur saman um ókomna tíð. Maðurinn sem dró mig á minn fyrsta leik á Anfield gegn Steaua Bucharest og dró mig inn á ritvöllinn á liverpool.is undir nafninu Biscant. Síðar, þegar Maggi var steggjaður fyrir brúðkaupið sitt, þá lét ég tattúvera Magga í þakkarskyni fyrir þetta allt. Þetta er hann Halldór. Vatnsberi frá árinu 1976. Kvæntur, þriggja barna faðir, fastur við Liverpool, Depeche Mode og Magga.